در  عبور   از     روزهای        پر غبار

بیقرارم...بیقرارم.........         بیقرار

کیستم؟ سردرگمی بی پا و دست

ناگزیری  در   گریز از  هرچه هست

آشیان گم کرده در بادی     چو من

دل   کجا  گیرد    قرارش   درچمن

ای  دریغا      با    دل   دریایی ام

در  کویری    از   غم و تنهایی ام

دل  مرا  مرغ  اسیری   در قفس

بی تکاپو... بی تمنا... بی  نفس

سینه   مالامال   اندوهی    بزرگ

غم درون سینه چون کوهی بزرگ

نقش  شادی رفته از یادم   همه

آرزوها     داده     بر  بادم   همه

می روم    با  کوله بار    خاطرات

سینه ای   دارم  مزار    خاطرات

خاطرات   صبحهای جنب و جوش

عصرهای  خنده و جوش وخروش...

می روم  تا  خویش را پیدا   کنم

آن «من»   درویش راپیدا    کنم.